Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

father of Æneas

  • 1 Agchises

    Anchīses (old orthog. Agchīses, Varr. L. L. Fragm. p. 264 Müll.; nom. Anchisa, Naev. B. Pun. Fragm. ap. Prob. Quint. 1, 5, 61; acc. Ancisem, Att. Trag. Rel. p. 220 Rib.; abl. Anchisā, Verg. A. 5, 244), ae, m., = Anchisês.
    I.
    Son of Capys, father of Æneas, who bore him forth from burning Troy upon his shoulders, Enn. Ann. 1, 30; Verg. A. 1, 617; 3, 710 sq.; Ov. M. 9, 425; 13, 640; 13, 680 al.—Hence,
    II.
    Derivv.
    A.
    Anchīsēus, a, um, adj., of or belonging to Anchises:

    tumulus,

    Verg. A. 5, 761; and
    B.
    Anchīsĭădes, ae, m. patr., son of Anchises, i. e. Æneas, Verg. A. 6, 348.

    Lewis & Short latin dictionary > Agchises

  • 2 Anchises

    Anchīses (old orthog. Agchīses, Varr. L. L. Fragm. p. 264 Müll.; nom. Anchisa, Naev. B. Pun. Fragm. ap. Prob. Quint. 1, 5, 61; acc. Ancisem, Att. Trag. Rel. p. 220 Rib.; abl. Anchisā, Verg. A. 5, 244), ae, m., = Anchisês.
    I.
    Son of Capys, father of Æneas, who bore him forth from burning Troy upon his shoulders, Enn. Ann. 1, 30; Verg. A. 1, 617; 3, 710 sq.; Ov. M. 9, 425; 13, 640; 13, 680 al.—Hence,
    II.
    Derivv.
    A.
    Anchīsēus, a, um, adj., of or belonging to Anchises:

    tumulus,

    Verg. A. 5, 761; and
    B.
    Anchīsĭădes, ae, m. patr., son of Anchises, i. e. Æneas, Verg. A. 6, 348.

    Lewis & Short latin dictionary > Anchises

  • 3 Anchiseus

    Anchīses (old orthog. Agchīses, Varr. L. L. Fragm. p. 264 Müll.; nom. Anchisa, Naev. B. Pun. Fragm. ap. Prob. Quint. 1, 5, 61; acc. Ancisem, Att. Trag. Rel. p. 220 Rib.; abl. Anchisā, Verg. A. 5, 244), ae, m., = Anchisês.
    I.
    Son of Capys, father of Æneas, who bore him forth from burning Troy upon his shoulders, Enn. Ann. 1, 30; Verg. A. 1, 617; 3, 710 sq.; Ov. M. 9, 425; 13, 640; 13, 680 al.—Hence,
    II.
    Derivv.
    A.
    Anchīsēus, a, um, adj., of or belonging to Anchises:

    tumulus,

    Verg. A. 5, 761; and
    B.
    Anchīsĭădes, ae, m. patr., son of Anchises, i. e. Æneas, Verg. A. 6, 348.

    Lewis & Short latin dictionary > Anchiseus

  • 4 Anchisiades

    Anchīses (old orthog. Agchīses, Varr. L. L. Fragm. p. 264 Müll.; nom. Anchisa, Naev. B. Pun. Fragm. ap. Prob. Quint. 1, 5, 61; acc. Ancisem, Att. Trag. Rel. p. 220 Rib.; abl. Anchisā, Verg. A. 5, 244), ae, m., = Anchisês.
    I.
    Son of Capys, father of Æneas, who bore him forth from burning Troy upon his shoulders, Enn. Ann. 1, 30; Verg. A. 1, 617; 3, 710 sq.; Ov. M. 9, 425; 13, 640; 13, 680 al.—Hence,
    II.
    Derivv.
    A.
    Anchīsēus, a, um, adj., of or belonging to Anchises:

    tumulus,

    Verg. A. 5, 761; and
    B.
    Anchīsĭădes, ae, m. patr., son of Anchises, i. e. Æneas, Verg. A. 6, 348.

    Lewis & Short latin dictionary > Anchisiades

  • 5 Abanteus

    Ăbas, antis, m.=”Abas.
    I.
    The twelfth king of Argos, son of Lynceus and Hypermnestra, grandson of Danaūs, father of Acrisius, and grandfather of Perseus. His shield was gained by Æneas, Verg. A. 3, 286.—
    B.
    Hence derivv.
    1.
    Ăbantĕus, a, um, adj., pertaining to Abas, Ov. M. 15, 164.—
    2. a.
    His son Acrisius, Ov. M. 4, 607.—
    b.
    His great grandson Perseus (by Danaë, daughter of Acrisius), Ov. M. 4, 673; 5, 138 al.—
    II.
    A Centaur, son of Ixion, Ov. M. 12, 306.—
    III.
    An Ethiopian, Ov. M. 5, 126.—
    IV.
    A companion of Dionedes, Ov. M. 14, 505.—
    V.
    A companion of Æneas, Verg. A. 1, 121.—
    VI.
    A Tuscan chieftain, Verg. A. 10, 170 and 427.

    Lewis & Short latin dictionary > Abanteus

  • 6 Abantiades

    Ăbas, antis, m.=”Abas.
    I.
    The twelfth king of Argos, son of Lynceus and Hypermnestra, grandson of Danaūs, father of Acrisius, and grandfather of Perseus. His shield was gained by Æneas, Verg. A. 3, 286.—
    B.
    Hence derivv.
    1.
    Ăbantĕus, a, um, adj., pertaining to Abas, Ov. M. 15, 164.—
    2. a.
    His son Acrisius, Ov. M. 4, 607.—
    b.
    His great grandson Perseus (by Danaë, daughter of Acrisius), Ov. M. 4, 673; 5, 138 al.—
    II.
    A Centaur, son of Ixion, Ov. M. 12, 306.—
    III.
    An Ethiopian, Ov. M. 5, 126.—
    IV.
    A companion of Dionedes, Ov. M. 14, 505.—
    V.
    A companion of Æneas, Verg. A. 1, 121.—
    VI.
    A Tuscan chieftain, Verg. A. 10, 170 and 427.

    Lewis & Short latin dictionary > Abantiades

  • 7 Abas

    Ăbas, antis, m.=”Abas.
    I.
    The twelfth king of Argos, son of Lynceus and Hypermnestra, grandson of Danaūs, father of Acrisius, and grandfather of Perseus. His shield was gained by Æneas, Verg. A. 3, 286.—
    B.
    Hence derivv.
    1.
    Ăbantĕus, a, um, adj., pertaining to Abas, Ov. M. 15, 164.—
    2. a.
    His son Acrisius, Ov. M. 4, 607.—
    b.
    His great grandson Perseus (by Danaë, daughter of Acrisius), Ov. M. 4, 673; 5, 138 al.—
    II.
    A Centaur, son of Ixion, Ov. M. 12, 306.—
    III.
    An Ethiopian, Ov. M. 5, 126.—
    IV.
    A companion of Dionedes, Ov. M. 14, 505.—
    V.
    A companion of Æneas, Verg. A. 1, 121.—
    VI.
    A Tuscan chieftain, Verg. A. 10, 170 and 427.

    Lewis & Short latin dictionary > Abas

  • 8 Laomedon

    Lāŏmĕdon, ontis, m., = Laomedôn, the father of Priam and Ganymede, king of Troy, Cic. Tusc. 1, 26, 65; Prop. 2, 14 (3, 6), 2; Hor. C. 3, 3, 22; Ov. M. 6, 96; id. F. 6, 729; Hyg. Fab. 89.—Hence,
    A.
    Lāŏmĕdontēus, a, um, adj., = Laomedonteios, of or belonging to Laomedon, poet., Trojan:

    gens,

    Verg. A. 4, 542:

    arva,

    Ov. M. 11, 196:

    flammae,

    i. e. the Vestal fire brought by Æneas to Rome, Sil. 1, 543.—
    B.
    Lāŏmĕdontĭus, a, um, adj., of or belonging to Laomedon, poet., Trojan:

    heros,

    i. e. Æneas, Verg. A. 8, 18:

    pubes,

    i. e. the Trojan youth, id. ib. 7, 105.—
    C.
    Lāŏmĕ-dontĭădes, ae, m., a male descendant of Laomedon:

    Priamus,

    Verg. A. 8, 158; Juv. 6, 326.—In plur.: Lāŏmĕdontĭădae, ārum, m., poet., Trojans, Verg. A. 3, 248.

    Lewis & Short latin dictionary > Laomedon

  • 9 Laomedonteus

    Lāŏmĕdon, ontis, m., = Laomedôn, the father of Priam and Ganymede, king of Troy, Cic. Tusc. 1, 26, 65; Prop. 2, 14 (3, 6), 2; Hor. C. 3, 3, 22; Ov. M. 6, 96; id. F. 6, 729; Hyg. Fab. 89.—Hence,
    A.
    Lāŏmĕdontēus, a, um, adj., = Laomedonteios, of or belonging to Laomedon, poet., Trojan:

    gens,

    Verg. A. 4, 542:

    arva,

    Ov. M. 11, 196:

    flammae,

    i. e. the Vestal fire brought by Æneas to Rome, Sil. 1, 543.—
    B.
    Lāŏmĕdontĭus, a, um, adj., of or belonging to Laomedon, poet., Trojan:

    heros,

    i. e. Æneas, Verg. A. 8, 18:

    pubes,

    i. e. the Trojan youth, id. ib. 7, 105.—
    C.
    Lāŏmĕ-dontĭădes, ae, m., a male descendant of Laomedon:

    Priamus,

    Verg. A. 8, 158; Juv. 6, 326.—In plur.: Lāŏmĕdontĭădae, ārum, m., poet., Trojans, Verg. A. 3, 248.

    Lewis & Short latin dictionary > Laomedonteus

  • 10 Laomedontiadae

    Lāŏmĕdon, ontis, m., = Laomedôn, the father of Priam and Ganymede, king of Troy, Cic. Tusc. 1, 26, 65; Prop. 2, 14 (3, 6), 2; Hor. C. 3, 3, 22; Ov. M. 6, 96; id. F. 6, 729; Hyg. Fab. 89.—Hence,
    A.
    Lāŏmĕdontēus, a, um, adj., = Laomedonteios, of or belonging to Laomedon, poet., Trojan:

    gens,

    Verg. A. 4, 542:

    arva,

    Ov. M. 11, 196:

    flammae,

    i. e. the Vestal fire brought by Æneas to Rome, Sil. 1, 543.—
    B.
    Lāŏmĕdontĭus, a, um, adj., of or belonging to Laomedon, poet., Trojan:

    heros,

    i. e. Æneas, Verg. A. 8, 18:

    pubes,

    i. e. the Trojan youth, id. ib. 7, 105.—
    C.
    Lāŏmĕ-dontĭădes, ae, m., a male descendant of Laomedon:

    Priamus,

    Verg. A. 8, 158; Juv. 6, 326.—In plur.: Lāŏmĕdontĭădae, ārum, m., poet., Trojans, Verg. A. 3, 248.

    Lewis & Short latin dictionary > Laomedontiadae

  • 11 Laomedontiades

    Lāŏmĕdon, ontis, m., = Laomedôn, the father of Priam and Ganymede, king of Troy, Cic. Tusc. 1, 26, 65; Prop. 2, 14 (3, 6), 2; Hor. C. 3, 3, 22; Ov. M. 6, 96; id. F. 6, 729; Hyg. Fab. 89.—Hence,
    A.
    Lāŏmĕdontēus, a, um, adj., = Laomedonteios, of or belonging to Laomedon, poet., Trojan:

    gens,

    Verg. A. 4, 542:

    arva,

    Ov. M. 11, 196:

    flammae,

    i. e. the Vestal fire brought by Æneas to Rome, Sil. 1, 543.—
    B.
    Lāŏmĕdontĭus, a, um, adj., of or belonging to Laomedon, poet., Trojan:

    heros,

    i. e. Æneas, Verg. A. 8, 18:

    pubes,

    i. e. the Trojan youth, id. ib. 7, 105.—
    C.
    Lāŏmĕ-dontĭădes, ae, m., a male descendant of Laomedon:

    Priamus,

    Verg. A. 8, 158; Juv. 6, 326.—In plur.: Lāŏmĕdontĭădae, ārum, m., poet., Trojans, Verg. A. 3, 248.

    Lewis & Short latin dictionary > Laomedontiades

  • 12 Laomedontius

    Lāŏmĕdon, ontis, m., = Laomedôn, the father of Priam and Ganymede, king of Troy, Cic. Tusc. 1, 26, 65; Prop. 2, 14 (3, 6), 2; Hor. C. 3, 3, 22; Ov. M. 6, 96; id. F. 6, 729; Hyg. Fab. 89.—Hence,
    A.
    Lāŏmĕdontēus, a, um, adj., = Laomedonteios, of or belonging to Laomedon, poet., Trojan:

    gens,

    Verg. A. 4, 542:

    arva,

    Ov. M. 11, 196:

    flammae,

    i. e. the Vestal fire brought by Æneas to Rome, Sil. 1, 543.—
    B.
    Lāŏmĕdontĭus, a, um, adj., of or belonging to Laomedon, poet., Trojan:

    heros,

    i. e. Æneas, Verg. A. 8, 18:

    pubes,

    i. e. the Trojan youth, id. ib. 7, 105.—
    C.
    Lāŏmĕ-dontĭădes, ae, m., a male descendant of Laomedon:

    Priamus,

    Verg. A. 8, 158; Juv. 6, 326.—In plur.: Lāŏmĕdontĭădae, ārum, m., poet., Trojans, Verg. A. 3, 248.

    Lewis & Short latin dictionary > Laomedontius

  • 13 at

    at or ast, conj. [Curtius connects the Sanscr. ati, ultra, nimis, the Gr. eti, the Lat. et, and at in atavus; Vanicek connects with these at, atque, and atqui. Thus the original idea of addition is prominent in eti, et, and atque; and the idea of opposition in at and atqui, which agree with at-ar in meaning as well as in form. After the same analogy, the Gr. pleon, more, has become plên, but; and the Lat. magis has passed into the same meaning in the Fr. mais and the Ital. mai. The confusion in MSS. between at, ac, and et, and between atque and atqui, was prob. caused as much by their connection in idea as in form] (it was sometimes, for the sake of euphony, written ad; cf. Quint. 12, 10; 12, 32; 1, 7, 5; Charis. p. 203 P., where, instead of at conjunctionem esse, ad vero praepositionem, the reading should be, ad conjunctionem esse, at vero praepositionem, Fr.; v. the pass. in its connection; cf. also Vel. Long. p. 2230 P.; Cassiod. p. 2287 P.; Mar. Vict. p. 2458 P. The form ast is found in the old laws; it occurs once in Trag. Rel., but never in Com. Rel. nor in Lucil.; at is found in Plautus about 280 times, and ast about 10 times; in Ter. at about 100 times, and ast once; in Hor. at 60 times, ast 3 times; in Verg. at 168 times, ast 16; in Juv. at 17 times, ast 7; Catull., Tibull., and Prop. use only at, and Pers. (Jahn) only ast; in prose, Cic. uses [p. 186] ast in his epistles. It joins to a previous thought a new one, either antithetical or simply different, and especially an objection; while sed denotes a direct opposition; and autem marks a transition, and denotes at once a connection and an opposition).
    I.
    In adding a diff., but not entirely opp. thought, a qualification, restriction, etc., moreover, but, yet; sometimes an emphasized (but never merely copulative) and.
    A.
    In gen.: SEI PARENTEM PVER VERBERIT AST OLE PLORASSIT PVER DIVEIS PARENTOM SACER ESTO, if the son strike his father, and the father complain, let the son, etc., Lex Serv. Tullii ap. Fest. s. v. plorare, p. 230 Müll.; Fragm. XII. Tab. ap. Cic. Leg. 2, 24: Philosophari est mihi necesse, at paucis, but only in a few words, Enn., Trag. Rel. p. 65 Rib.:

    DIVOS ET EOS QVI CAELESTES, SEMPER HABITI COLVNTO... AST OLLA PROPTER QVAE etc.,

    Cic. Leg. 2, 8, 19; 3, 4, 11: hinc Remus auspicio se devovet atque secundam Solus avem servat. At Romulus pulcer in alto Quaerit Aventino, Enn. ap. Cic. Div. 1, 48, 107 (Ann. v. 83 Vahl.); Plaut. Capt. 5, 4, 22:

    si ego hic peribo, ast ille, ut dixit, non redit,

    id. ib. 3, 5, 25:

    paret Amor dictis carae genetricis. At Venus Ascanio placidam per membra quietem Inrigat,

    Verg. A. 1, 691:

    (Aeneas) finem dedit ore loquendi. At, Phoebi nondum patiens, immanis in antro Bacchatur vates,

    id. ib. 6, 77; 11, 709 sq.: quo (odore) totum nati corpus perduxit;

    at illi Dulcis compositis spiravit crinibus aura,

    id. G. 4, 416; so id. ib. 4, 460; 4, 513; id. A. 3, 259; 3, 675; 7, 81; 8, 241; 9, 793; Prop. 4, 4, 15; 4, 7, 11; Luc. 3, 664; 4, 36 al.—Also in prose (chiefly post-Aug.):

    una (navis) cum Nasidianis profugit: at ex reliquis una praemissa Massiliam, etc.,

    Caes. B. C. 2, 7:

    ubi facta sunt, in unum omnia miscentur. At pastilli haec ratio est, etc.,

    Cels. 5, 17; 6, 18:

    quamquam insideret urbem proprius miles, tres urbanae, novem praetoriae cohortes Etruriā ferme Umbriāque delectae aut vetere Latio et coloniis antiquitus Romanis. At apud idonea provinciarum sociae triremes etc.,

    Tac. A. 4, 5; 4, 6:

    negavit aliā se condicione adlecturum, quam si pateretur ascribi albo, extortum sibi a matre. At illa commota etc.,

    Suet. Tib. 51; id. Calig. 15; 44; id. Vesp. 5; id. Dom. 4; id. Galb. 7 al.—In the enumeration of particulars:

    Cum alio cantat, at tamen alii suo dat digito litteras, Naev., Com. Rel. p. 20 Rib.: dant alios aliae (silvae) fetus: dant utile lignum Navigiis pinos... At myrtus validis hastilibus et bona bello Cornus,

    Verg. G. 2, 447:

    Nam neque tum stellis acies obtunsa videtur... At nebulae magis etc.,

    id. ib. 1, 401; 3, 87; id. A. 7, 691:

    Hic altā Sicyone, ast hic Amydone relictā, Hic Andro, etc.,

    Juv. 3, 69.— The Vulg. often uses at as a mere continuative, where even et or atque might stand: sciscitabur ab iis ubi Christus nasceretur. At illi dixerunt ei: In etc., Matt. 2, 5; 4, 20; 8, 32; 14, 29; 15, 34 et persaep.—In transition,
    B.
    Esp.,
    1.
    To a new narration, like the Gr. de; so the commencement of the fourth book of the Æneid: At regina gravi jam dudum saucia curā, etc. (the third book closes with the narrative of Æneas); so the beginning of the third book of the Thebaid of Statius: At non Aoniae moderator perfidus aulae, etc.; Verg. A. 4, 504; 5, 35; 5, 545; 5, 700; 5, 779; 6, 679; 7, 5; 8, 370; 8, 608; 9, 503; 10, 689; 11, 597; 12, 134 et saep.—Also in the postAug. histt. and other prose writers; so after speaking of the Ubii etc., Tac. says: At in Chaucis coeptavere seditionem praesidium agitantes etc., A. 1, 38; so ib. 4, 13; 12, 62; 14, 23 et saep.—
    2.
    To a wonderful, terrible, unexpected, or exciting occurrence or circumstance:

    clamores simul horrendos ad sidera tollit, etc.... At gemini lapsu delubra ad summa dracones Effugiunt,

    Verg. A. 2, 225; 3, 225:

    Lacte madens illic suberat Pan ilicis umbrae, Et facta agresti lignea falce Pales etc. At quā Velabri regio patet etc.,

    Tib. 2, 5, 33; Verg. G. 4, 471:

    consurgit Turnus in ensem et ferit. Exclamant Troes trepidique Latini, Arrectaeque amborum acies. At perfidus ensis Frangitur in medio,

    id. A. 12, 731; 10, 763:

    adusque Supremum tempus, ne se penuria victūs Opprimeret metuebat. At hunc liberta securi divisit medium,

    Hor. S. 1, 1, 99: Magnus quanto mucrone minatur Noctibus hibernis et sidera terret Orion. At sonipes habitus etc., Stat. S. 1, 1, 46.—
    3.
    To a passionate appeal, etc., in which case the antecedent clause is not expressed, but must be considered as existing in the mind of the speaker; cf. in Gr. alla su, su de.
    a.
    In passing to an interrogation, exhortation, request:

    At, scelesta, viden ut ne id quidem me dignum esse existumat?

    Plaut. As. 1, 2, 23; id. Aul. 1, 1, 8:

    At qui nummos tristis inuncat?

    Lucil. 15, 21 Müll.: Me. Sauream non novi. Li. At nosce sane, Plaut. As. 2, 4, 58: Ca. Non adest. Ps. At tu cita, id. Ps. 1, 1, 30:

    satis habeo, at quaeso hercle etiam vide,

    id. Merc. 5, 4, 53 (Ritschl, sat habeo. Sed):

    at unum hoc quaeso... Ut, etc.,

    id. Capt. 3, 5, 89:

    at tu, qui laetus rides mala nostra caveto Mox tibi,

    Tib. 1, 2, 87:

    Hunc ut Peleus vidit, At inferias, juvenum gratissime Crantor, Accipe, ait,

    Ov. M. 12, 367:

    at tu, nauta, vagae ne parce malignus arenae Ossibus et capiti inhumato Particulam dare,

    Hor. C. 1, 28, 23.—In prose:

    at vide quid succenseat,

    Cic. Fam. 7, 24, 2:

    itaque pulsus ego civitate non sum, quae nulla erat: at vide, quam ista tui latrocinii tela contempserim,

    id. Part. Or. 4, 1, 28; id. Dom. 44; App. M. 6, p. 179, 18.—
    b.
    In expressions of passion, astonishment, indignation, pain, etc.:

    At ut scelesta sola secum murmurat,

    Plaut. Aul. 1, 1, 13: Sc. Nunc quidem domi certost: certa res est Nunc nostrum opservare ostium, [ubi] ubist. Pa. At, Sceledre, quaeso, Ut etc., id. Mil. 2, 4, 46:

    At o deorum quidquid in caelo regit Terras et humanum genus, Quid iste fert tumultus?

    Hor. Epod. 5, 1:

    At tibi quanta domus rutila testudine fulgens, etc.,

    Stat. S. 2, 4, 11.—In prose:

    horum omnium studium una mater oppugnat: at quae mater?

    Cic. Clu. 70; id. Verr. 2, 2, 45:

    at per deos immortales! quid est, quod de hoc dici possit,

    id. ib. 2, 1, 46:

    institui senatores, qui omnia indicum responsa perscriberent. At quos viros!

    id. Sull. 42; id. Deiot. 19, 33:

    tangit et ira deos: at non impune feremus,

    Ov. M. 8, 279; 10, 724:

    at tibi Colchorum, memini, regina vacavi,

    id. H. 12, 1.—
    c.
    In indignant imprecations:

    At te di omnes cum consilio, Calve, mactāssint malo! Pomp., Com. Rel. p. 245 Rib.: At te Juppiter diique omnes perdant!

    Plaut. Most. 1, 1, 37:

    At te di deaeque faxint cum isto odio, Laches,

    Ter. Hec. 1, 2, 59:

    At te di perdant,

    id. Eun. 3, 1, 41:

    At tibi di dignum factis exitium duint,

    id. And. 4, 1, 42:

    At vobis male sit,

    Cat. 3, 13:

    At tibi, pro scelere, exclamat, pro talibus ausis Di... persolvant grates dignas et praemia reddant Debita!

    Verg. A. 2, 535.—In prose:

    At vos, ait, devota capita, respiciant di perjuriorum vindices,

    Just. 14, 4, 10.—
    d.
    Rarely of friendly inclination, disposition:

    At tibi di bene faciant omnes,

    Plaut. Pers. 4, 3, 18:

    At tibi di semper, adulescens, quisquis es, faciant bene,

    id. Men. 5, 7, 32:

    At tu, Catulle, destinatus obdura,

    Cat. 8, 19.—
    e.
    In entreaty:

    At vos, o superi, miserescite regis,

    Verg. A. 8, 572:

    at tu, pater deūm hominumque, hinc saltem arce hostes,

    Liv. 1, 12.—
    II.
    In adding an entirely opposite thought, but, but indeed, but on the other hand, on the contrary, etc. (the strictly class. signif. of the word).
    A.
    In gen.: at differentiam rerum significat: ut cum dicimus, Scipio est bellator, at M. Cato orator, Paul. ex Fest. p. 11 Müll.: splendet saepe, ast idem nimbis interdum nigret, Att., Trag. Rel. p. 170 Rib.: So. Mentire nunc. Me. At jam faciam, ut verum dicas dicere, Plaut. Am. 1, 1, 189: So. Per Jovem juro med etc. Me. At ego per Mercurium juro, tibi etc., id. ib. 1, 1, 280:

    Atque oppido hercle bene velle illud visus sum, Ast non habere quoi commendarem caprum,

    id. Merc. 2, 1, 22:

    fecit idem Themistocles... at idem Pericles non fecit,

    Cic. Att. 7, 11, 3:

    non placet M. Antonio consulatus meus, at placuit P. Servilio,

    id. Phil. 2, 5, 12:

    majores nostri Tusculanos Aequos... in civitatem etiam acceperunt, at Karthaginem et Numantiam funditus sustulerunt,

    id. Off. 1, 11, 35: brevis a naturā nobis vita data est;

    at memoria bene redditae vitae sempiterna,

    id. Phil. 14, 12, 32; id. Cat. 2, 2, 3; id. Leg. 2, 18:

    crebras a nobis litteras exspecta, ast plures etiam ipse mittito,

    id. Att. 1, 16 fin.: Rejectis pilis comminus gladiis pugnatum est. At Germani phalange factā impetus gladiorum exceperunt, Caes. B. G. 1, 52:

    Postquam Caesar dicendi finem fecit, ceteri verbo alius alii varie adsentiebantur. At M. Porcius Cato hujusce modi orationem habuit,

    Sall. C. 52, 1:

    hac iter Elysium nobis, at laeva... ad impia Tartara mittit,

    Verg. A. 6, 542: T. Ante leves ergo pascentur in aethere cervi... M. At nos hinc alii sitientīs ibimus Afros, id. E. 1, 65: Dam. Malo me Galatea petit, lasciva puella... Men. At mihi sese offert ultro meus ignis Amyntas, id. ib. 3, 66; 7, 35; 7, 55; id. G. 1, 219; 1, 242; 1, 370; 2, 151; 2, 184; 3, 331; 4, 18; 4, 180; id. A. 2, 35; 2, 687; 3, 424; 5, 264;

    6, 489: Ast ego nutrici non mando vota,

    Pers. 2, 39:

    ast illi tremat etc.,

    id. 6, 74:

    Ast vocat officium,

    id. 6, 27:

    At Jesus audiens ait,

    Vulg. Matt. 9, 12; 9, 22; 12, 3; 12, 48 et persaep.—
    a.
    In order to strengthen a contrast, sometimes (esp. in Plaut. and Ter.) with contra, e contrario, potius, etiam, vero.
    (α).
    With contra:

    Summis nitere opibus, at ego contra ut dissimilis siem,

    Lucil. 26, 19 Müll.:

    Ergo quod magnumst aeque leviusque videtur... At contra gravius etc.,

    Lucr. 1, 366; so id. 1, 570; 1, 1087; 2, 235: L. Opimius ejectus est e patriā: At contra bis Catilina absolutus est, Cic. Pis. 95; id. Verr. 5, 66; id. Sex. Rosc. 131; id. Quinct. 75:

    At tibi contra Evenit, etc.,

    Hor. S. 1, 3, 27:

    (Cornutus) taedio curarum mortem in se festinavit: at contra reus nihil infracto animo, etc.,

    Tac. A. 4, 28.—
    (β).
    With e contrario: apud nos mercenarii scribae existimantur;

    at apud illos e contrario nemo ad id officium admittitur, nisi, etc.,

    Nep. Eum. 1, 5:

    in locis siccis partibus sulcorum imis disponenda sunt semina, ut tamquam in alveolis maneant. At uliginosis e contrario in summo porcae dorso collocanda, etc.,

    Col. 11, 3, 44.—
    (γ).
    With potius:

    at satius fuerat eam viro dare nuptum potius,

    Plaut. Cist. 1, 1, 44:

    at potius serves nostram, tua munera, vitam,

    Ov. H. 3, 149.—
    (δ).
    With etiam: At etiam, furcifer, Male loqui mi audes? but do you even? etc., Plaut. Capt. 3, 4, 31; id. Trin. 4, 2, 151; id. Rud. 3, 4, 6:

    At etiam cubat cuculus. Surge, amator, i domum,

    but he is yet abed, id. As. 5, 2, 73; so id. Capt. 2, 3, 98; id. Mil. 4, 4, 6:

    Exi foras, sceleste. At etiam restitas, Fugitive!

    Ter. Eun. 4, 4, 1; 5, 6, 10: Proinde aut exeant, aut quiescant, etc.... at etiam sunt, Quirites, qui dicant, a me in exsilium ejectum esse Catilinam, on the contrary, there are indeed people who say. etc., Cic. Cat. 2, 6, 12; id. Phil. 2, 30, 76; id. Quinct. 56; id. Verr. 5, 77; id. Dom. 70 al.—
    (ε).
    With vero, but certainly:

    At vero aut honoribus aucti aut etc.,

    Cic. N. D. 3, 36, 87; id. Off. 2, 20, 70; 2, 23, 80; id. Fin. 1, 10, 33; id. Verr. 2, 5, 17 al.—
    (ζ).
    With certe:

    Numquam ego te, vitā frater amabilior, Aspiciam posthac. At certe semper amabo,

    Cat. 65, 11; 66, 25. —
    (η).
    So, quidem—at (very rare) = quidem —autem, Cic. Off. 1, 22, 75.—
    b.
    Ironically: Th. Quid valeam? Ly. At tu aegrota, si lubet, per me aetatem quidem, Plaut. Curc. 4, 3, 22:

    at, credo, mea numina tandem Fessa jacent,

    Verg. A. 7, 297; 7, 363; Ov. H. 1, 44.—
    B.
    Very freq. in adding an objection, from one's own mind or another's, against an assertion previously made, but, on the contrary, in opposition to this; sometimes, but one may say, it may be objected, and the like:

    Piscium magnam atque altilium vim interfecisti. At nego,

    Lucil. 28, 43 Müll.:

    Quid tandem te impedit? Mosne majorum? At persaepe etiam privati in hac re publicā perniciosos cives morte multārunt. An leges, quae de civium Romanorum supplicio rogatae sunt? At numquam in hac urbe etc.,

    Cic. Cat. 1, 11, 28:

    Appellandi tempus non erat? At tecum plus annum vixit. In Galliā agi non potuit? At et in provinciā jus dicebatur et etc.,

    id. Quinct. 41:

    Male judicavit populus. At judicavit. Non debuit. At potuit. Non fero. At multi clarissimi cives tulerunt,

    id. Planc. 11:

    sunt, quos signa, quos caelatum argentum delectant. At sumus, inquiunt, civitatis principes,

    id. Part. Or. 5, 2, 36; id. Fin. 4, 25, 71; id. Verr. 2, 2 fin.:

    quid porro quaerendum est? Factumne sit? At constat: A quo? At patet,

    id. Mil. 6, 15; id. Phil. 2, 9: convivium vicinorum cotidie compleo, quod ad multam noctem, quam maxime possumus, vario sermone producimus. At non est voluptatum tanta quasi titillatio in senibus. Credo: sed ne desideratio quidem, [p. 187] id. Sen. 14, 47:

    multo magnus orator praestat minutis imperatoribus. At prodest plus imperator. Quis negat?

    id. Brut. 73, 256; id. Div. 2, 29, 62; 2, 31, 67; 2, 32, 69 al.:

    Maxime Juppiter! At in se Pro quaestu sumptum facit hic,

    Hor. S. 1, 2, 18 al. — In this case freq. strengthened,
    a.
    By pol, edepol, hercule: At pol ego neque florem neque flocces volo mihi, Caecil., Com. Rel. p. 67 Rib.: So. Non edepol volo profecto. Me. At pol profecto ingratiis, Plaut. Am. 1, 1, 215; so id. As. 2, 2, 34; 4, 2, 14; id. Capt. 3, 4, 64; id. Cas. 2, 3, 15; id. Cist. 4, 2, 70; id. Trin. 2, 4, 73: Ha. Gaudio ero vobis. Ad. At edepol nos voluptati tibi, id. Poen. 5, 4, 61; 3, 1, 68:

    At hercule aliquot annos populus Romanus maximā parte imperii caruit,

    Cic. Imp. Pomp. 54; id. Sex. Rosc. 50:

    at hercle in eā controversiā, quae de Argis est, superior sum,

    Liv. 34, 31:

    At, Hercule, reliquis omnibus etc.,

    Plin. 7, 50, 51, § 169:

    At, hercules, Diodorus et in morbo etc.,

    id. 29, 6, 39, § 142:

    At hercule Germanicum Druso ortum etc.,

    Tac. A. 1, 3; 1, 17; 1, 26;

    3, 54: At, hercules, si conscius fuissem etc.,

    Curt. 6, 10, 20 al. —
    b.
    By enim, which introduces a reason for the objection implied in at, but certainly, but surely, but indeed, etc., alla gar: At enim tu nimis spisse incedis, Naev., Com. Rel. p. 16 Rib.; Turp. id. p. 93: at enim nimis hic longo sermone utimur;

    Diem conficimus,

    Plaut. Trin. 3, 3, 78:

    At enim istoc nil est magis etc.,

    Ter. Heaut. 4, 3, 21:

    At enim vereor, inquit Crassus, ne haec etc.,

    Cic. de Or. 3, 49, 188:

    cum dixisset Sophocles, O puerum pulchrum, Pericle. At enim praetorem, Sophocle, decet non solum manus, sed etiam oculos abstinentes habere, etc.,

    id. Off. 1, 40, 144 Beier; so id. Mur. 35, 74; id. Inv. 2, 17, 52 al.:

    at enim inter hos ipsos existunt graves controversiae,

    id. Quinct. 1; so id. Imp. Pomp. 17, 51; 20, 60; id. Phil. 2, 2, 3; id. Ac. 2, 17, 52:

    At enim cur a me potissimum hoc praesidium petiverunt?

    id. Div. in Caecil. 4, 15:

    At enim quis reprehendet, quod in parricidas rei publicae decretum erit?

    Sall. C. 51, 25 Kritz:

    At enim quid ita solus ego circum curam ago?

    Liv. 6, 15; 34, 32:

    At enim eo foedere, quod etc.,

    id. 21, 18; 34, 31; 39, 37: At enim nova nobis in fratrum filias conjugia;

    sed etc.,

    Tac. A. 12, 6.—
    c.
    By tamen: Jam id peccatum primum magnum, magnum, at humanum tamen, Ter. Ad. 4, 5, 53: Hi secretis sermonibus... conveniunt;

    nam publice civitas talibus inceptis abhorrebat. At tamen interfuere quidam etc.,

    Tac. H. 4, 55:

    At certe tamen, inquiunt, quod etc.,

    Cat. 10, 14.—
    C.
    With a preced. negative, sometimes no antithesis is appended by at, but it is indicated that if what has been said is not true, yet at least something else is true, but yet; sometimes with tamen, but yet; or certe, but at least, yet at least:

    Nolo victumas: at minimis me extis placare volo,

    Plaut. Ps. 1, 3, 95:

    Si tibi non cordi fuerant conubia nostra,... At tamen in vostras potuisti ducere sedes,

    Cat. 64, 158 sq.:

    Non cognoscebantur foris, at domi: non ab alienis, at a suis,

    Cic. Ac. 2, 11, 56:

    Liceat haec nobis, si oblivisci non possumus, at tacere,

    id. Fl. 25, 61:

    Si genus humanum et mortalia temnitis arma, At sperate deos memores fandi atque nefandi,

    Verg. A. 1, 543; so id. ib. 4, 615, and 6, 406. —With certe:

    Haec erant... quorum cognitio studiosis juvenibus si non magnam utilitatem adferet, at certe, quod magis petimus, bonam voluntatem,

    Quint. 12, 11, 31; Cels. 2, 15; Suet. Calig. 12, al.—
    D.
    The antithesis is sometimes not so much in the clause appended by at, as in the persons or things introduced in it; so,
    (α).
    Esp. freq. in conditional clauses with si, si non, si minus, etiam si, etc.; cf. Herm. ad Viger. 241: Si ego hic peribo, ast ille, ut dixit, non redit; At erit mi hoc factum mortuo memorabile, if I perish here, but he does not return, yet etc., Plaut. Capt. 3, 5, 26; id. Bacch. 2, 3, 131:

    si ego digna hac contumeliā Sum maxime, at tu indignus qui faceres tamen,

    Ter. Eun. 5, 2, 25:

    Si tu oblitus es, at di meminerunt,

    Cat. 30, 11:

    si non eo die, at postridie,

    Cato, R. R. 2, 1:

    si non paulo, at aliquanto (post petīsses),

    Cic. Quinct. 40; 97; id. Mil. 93 al.:

    quanta tempestas invidiae nobis, si minus in praesens, at in posteritatem impendeat,

    id. Cat. 1, 22; id. Verr. 5, 69; id. Clu. 15: qui non possit, etiam si sine ullā suspitione, at non sine argumento male dicere, id. Cael. 3, 8.—
    (β).
    With etsi:

    ei, etsi nequāquam parem illius ingenio, at pro nostro tamen studio meritam gratiam referamus,

    Cic. de Or. 3, 4, 14; Tac. Or. 19.—
    (γ).
    With quod si:

    Quod si nihil cum potentiore juris humani relinquitur inopi, at ego ad deos confugiam,

    Liv. 9, 1; Tac. A. 1, 67.—
    E.
    At, like autem and de, sometimes serves simply to introduce an explanation: cum Sic mutilus miniteris. At illi foeda cicatrix etc., now an ugly scar etc., Hor. S. 1, 5, 60. —
    F.
    And also like de in Hom. and Hdt., it sometimes introduces an apodosis,
    a.
    With si: Bellona, si hobie nobis victoriam duis, ast ego templum tibi voveo, if to-day thou bestow victory, then I etc., ean—de, Liv. 10, 19.—
    b.
    With quoniam: Nunc, quoniam tuum insanabile ingenium est, at tu tuo supplicio doce etc., since your disposition is past cure, at least etc., epei—de, Liv. 1, 28.
    A.
    At is sometimes repeated at the beginning of several clauses,
    a.
    In opposition each to the preceding clause: Soph. Tu quidem haut etiam octoginta's pondo. Paegn. At confidentiā Militia illa militatur multo magis quam pondere. At ego hanc operam perdo, Plaut. Pers. 2, 2, 47 sq.:

    Si ego hic peribo, ast ille, ut dixit, non redit: At erit mi hoc factum mortuo memorabile,

    id. Capt. 3, 5, 25 sq.; id. As. 5, 2, 6 sqq. (Cic., in Quir. 7 and 10, opposes at to sed, and Tac., in A. 12, 6, sed to at).—
    b.
    In opposition to some common clause preceding:

    At etiam asto? At etiam cesso foribus facere hisce assulas?

    Plaut. Merc. 1, 2, 20: Quid tum esse existimas judicatum? Certe gratīs judicāsse. At condemnārat; at causam totam non audierat;

    at in contionibus etc.,

    Cic. Caecin. 113:

    Sit flagitiorum omnium princeps: at est bonus imperator, at felix,

    id. Verr. 5, 4; id. Sest. 47; id. Fragm. B. 16, 5 B. and K.: Nefarius Hippias Pisistrati filius arma contra patriam ferens;

    at Sulla, at Marius, at Cinna recte, imo jure fortasse,

    id. Att. 9, 10, 3: At non formosa est, at non bene culta puella;

    At, puto, non votis saepe petita meis?

    Ov. Am. 3, 7, 1 sq. Merk.:

    At quam sunt similes, at quam formosus uterque!

    id. F. 2, 395: rideri possit eo quod Rusticius tonso toga defluit: at est bonus ut melior vir Non alius quisquam; at tibi amicus;

    at ingenium ingens Inculto latet hoc sub corpore,

    Hor. S. 1, 3, 30 sqq. (cf. sed—

    sed,

    Cat. 64, 141; Juv. 5, 61; 8, 149; and a similar use of alla in Hellenistic Greek, as alla—alla, 2 Cor. 2, 17: alla—alla —alla, 1 Cor. 6, 11).—
    B.
    Though regularly occupying the first place in its clause or sentence, it sometimes stands second (cf. atque fin.):

    Saepius at si me, Lycida formose, revisas,

    Verg. E. 7, 67; id. G. 3, 331:

    Tutior at quanto merx est in classe secundā,

    Hor. S. 1, 2, 47:

    Mentior at si quid, etc.,

    id. ib. 1, 8, 37:

    Gramineis ast inde toris discumbitur,

    Val. Fl. 8, 255:

    Major at inde etc.,

    Stat. Th. 4, 116.—See more upon this word in Hand, Turs. I. pp. 417-451; Wagner, Quaest. XXXVII. ad Verg. IV. pp. 581- 585.

    Lewis & Short latin dictionary > at

  • 14 Capys

    Căpys, yos, m., = Kapus.
    I. II.
    A companion of Æneas, Verg. A. 1, 183; 2, 35; 9, 576; 10, 145 Serv.—
    III.
    A king of Alba, in Latium, Ov. M. 14, 613 sq.; Liv. 1, 3, 8; Verg. A. 6, 768.—
    IV.
    A king of Capua, Liv. 4, 37, 1; Serv. ad Verg. A. 1, 242.

    Lewis & Short latin dictionary > Capys

  • 15 genitor

    gĕnĭtor, ōris, m. [root GEN, gigno], a begetter, parent, father, creator, sire (syn.: pater, parens).
    I.
    Lit. (class.):

    quo (animo) nihil ab optimo et praestantissimo genitore melius procreatum,

    Cic. Univ. 8:

    imitantes genitorem et effectorem sui,

    id. ib. 13:

    dubio genitore creatus,

    Ov. M. 5, 145:

    Pelopis,

    i. e. Tantalus, Hor. C. 1, 28, 7:

    deūm,

    i. e. Jupiter, Ov. Am. 1, 13, 45; id. M. 14, 91; the same, Saturnius, Cic. poët. Div. 2, 30, 64: profundi, of Neptune, as ruler of the sea, Ov. M. 11, 202;

    and genitor alone,

    Verg. A. 1, 155; of Æneas, id. ib. 1, 716; of Mars:

    bellorum,

    Sil. 3, 126; of the deified Romulus: o Romule, Romule die! O pater, o genitor, Enn. ap. Cic. Rep. 1, 41, 64 (Ann. v. 117 Vahl.); so,

    genitorque Quirine Urbis,

    Ov. M. 15, 862 (cf.:

    hujus urbis parens Romulus,

    Cic. Div. 1, 2, 3).—
    II.
    Transf. ( poet. and in post-Aug. prose):

    qua rapitur praeceps Rhodanus genitore Lemanno,

    source, Aus. Urb. 13, 7:

    adsciscet nova, quae genitor produxerit usus,

    Hor. Ep. 2, 2, 119:

    o fraudum genitor,

    Sil. 13, 738; cf.:

    Graeci vitiorum omnium genitores,

    Plin. 15, 4, 5, § 19.

    Lewis & Short latin dictionary > genitor

  • 16 gnata

    nascor, nātus, nasci (ante-class., and in poets of the class. period also gnatus, v. under P. a. B.; part. fut. nasciturus, Pall. Jun. 7, § 8; Vulg. Judic. 13, 8), 3, v. dep. [from gnascor, gnatus, root gen, whence gigno; cf. Gr. gennaô], to be born, to be begotten (of or by male or female).
    I.
    Lit.; constr. with ex or de and abl., or with abl. alone; rarely with ab and abl.
    1.
    With ex and abl. (esp. with name or other appellation of the mother):

    cum ex utrāque (uxore) filius natus esset,

    Cic. de Or. 1, 40, 183:

    cujus ex filiā natus est Sestius,

    id. Fam. 13, 8, 1:

    Servius Tullius ex serva Tarquiniensi natus,

    id. Rep. 2, 21, 37:

    ex hac feminā debuit nasci, qui, etc.,

    Sen. ad Helv. 16, 6:

    natam sibi ex Poppaeā filiam,

    Tac. A. 15, 23 init.:

    ex Thetide natus,

    Quint. 3, 7, 11:

    ex Urbiniā natus,

    id. 7, 2, 5:

    Alexandri filius natus ex Barsine,

    Just. 13, 2, 7; cf.:

    negantis (Domitii) quidquam ex se et Agrippinā nisi detestabile nasci potuisse,

    Suet. Ner. 6:

    quod ex nobis natos liberos appellamus, idcirco Cerere nati nominati sunt Liber et Libera,

    Cic. N. D. 2, 24, 62; cf.:

    convinces facile ex te esse natum, nam tui similis est probe,

    Ter. Heaut. 5, 4, 7:

    ex militibus Romanis et Hispanis mulieribus natos se memorantes,

    Liv. 43, 3, 2;

    very rarely with a designation of the father, and only with pronouns: ex hoc Domitius nascitur,

    Suet. Ner. 4 init.:

    Neoptolemus ex quo nata est Olympias,

    Just. 17, 3, 14:

    ex quo nasci nepotes deceat,

    Plin. Ep. 1, 14, 2:

    illum ex me natum,

    Val. Max. 5, 10 ext. 3; cf.:

    quod tibi filiolus vel filia nascitur ex me,

    Juv. 9, 83.—
    2.
    With de and abl.:

    de tigride natus,

    Ov. M. 9, 612; cf.:

    de stirpe dei nasci,

    id. ib. 11, 312:

    de pellice natus,

    id. ib. 4, 422:

    natus de muliere,

    Vulg. Job, 14, 1; 15, 14. —
    3.
    With abl. (so usually with proper names;

    and with general designations of parents, family, etc.): quos omnes Erebo et Nocte natos ferunt,

    Cic. N. D. 3, 17, 44:

    Hercules Jove natus,

    id. ib. 3, 16, 42:

    Nilo natus,

    id. ib. 3, 16, 42:

    nascetur Oedipus Lao,

    id. Fat. 13, 30:

    patre Marte,

    id. Rep. 2, 2, 4:

    Paulo,

    id. Off. 1, 33, 121:

    privignus Poppaeā natus,

    Suet. Ner. 55:

    Ascanius Creusā matre natus,

    Liv. 1, 3, 2: Junia, Vell. 2, 127, 4:

    amplissimā familiā nati adulescentes,

    Caes. B. G. 7, 37, 1:

    honestis parentibus,

    Quint. 1, 11, 85; Sen. Contr. 7, 21, 1:

    Mela quibus Gallio et Seneca parentibus natus,

    Tac. A. 16, 17:

    deus deo natus,

    Liv. 1, 16, 3:

    imperioso patre,

    id. 7, 4, 5; 9, 1, 12: Assaraco natus Capus, Enn. ap. Philarg. ad Verg. G. 3, 35 (Ann. v. 31 Vahl.):

    patre certo nasci,

    Cic. Rosc. Am. 16, 46:

    Apolline natus,

    Ov. M. 15, 639: natus deā, son of a goddess, i. e. Achilles, id. M. 12, 86; so,

    natus deā,

    of Æneas, Verg. A. 1, 582:

    matre Musā natus,

    Cic. N. D. 3, 18, 45:

    nascetur pulcrā Trojanus origine Caesar,

    Verg. A. 1, 286.—
    4.
    With ab and abl.:

    generari et nasci a principibus,

    Tac. H. 1, 16:

    et qui nascentur ab illo,

    Verg. G. 1, 434.—
    5.
    In other constrr.:

    post homines natos,

    since men have lived, Cic. Phil. 11, 1, 1:

    post genus hominum natum,

    id. Balb. 10, 26:

    in miseriam nascimur,

    id. Tusc. 1, 5, 9:

    aves omnes in pedes nascuntur,

    with the feet foremost, Plin. 10, 53, 74, § 149:

    ad homines nascendos vim hujus numeri (septenarii) pertinere,

    to the formation of man in the womb, Gell. 3, 10, 7:

    homo nascitur ad laborem,

    i. e. it is his nature to suffer it, Vulg. Job, 5, 7.—
    B.
    Transf., to rise, take beginning, derive origin, spring forth, grow, be found: O fortunatam natam me consule Romam, Cic. ap. Quint. 11, 1, 24; and ap. Juv. 10, 122:

    humi nascentia fraga,

    Verg. E. 3, 92:

    cum nata fuerint folia,

    Vulg. Marc. 13, 28:

    nascitur ibi plumbum album in mediterraneis regionibus,

    is found, produced, Caes. B. G. 5, 12:

    onyx nascitur circa Thebas Aegyptias,

    Plin. 36, 8, 12, § 61:

    ex palude nascitur amnis,

    rises, id. 36, 26, 65, § 190:

    nascere, praeque diem veniens age, Lucifer, almum,

    rise, Verg. E. 8, 17:

    unde nigerrimus Auster Nascitur,

    id. G. 3, 278:

    nascens luna,

    Hor. C. 3, 23, 2; id. S. 2, 4, 30:

    nascentia templa,

    newly built, Mart. 6, 4, 3:

    Circaeis nata forent an Lucrinum ad saxum... ostrea,

    Juv. 4, 140.— To rise, be formed (of a hill):

    ab eo flumine collis nascebatur,

    Caes. B. G. 2, 18; cf.:

    nascitur altera moles,

    Sil. 3, 530. —
    II.
    Trop.
    A.
    To arise, spring forth, proceed from, be produced:

    scribes ad me, ut mihi nascatur epistulae argumentum,

    Cic. Fam. 16, 22, 2:

    nulla tam detestabilis pestis est, quae non homini ab homine nascatur,

    id. Off. 2, 5, 16:

    fateor ea me studiose secutum ex quibus vera gloria nasci posset,

    id. Fam. 15, 4, 13:

    facinus natum a cupiditate,

    id. Verr. 2, 2, 34, § 82; id. Font. 16, 37:

    visus ei dicitur draco... dicere quo illa loci nasceretur,

    id. Div. 2, 66, 135:

    strumae nascuntur maxime in cervice,

    Cels. 5, 28, 7; 7, 12, 1 fin.; 7, 6, 4 fin.:

    onychem in Arabiae tantum montibus nasci putavere,

    Plin. 36, 7, 12, § 59:

    frumenta nata sunt,

    Cic. Verr. 2, 3, 63, § 147:

    ex quo uno haec omnia nata et profecta esse concedit,

    id. Quint. 28, 85; id. Agr 2, 33, 90:

    profectio nata a timore defectionis,

    Caes. B. G. 7, 43:

    querelae verae nascuntur pectore ab imo,

    Cat. 64, 198:

    omnis obligatio vel ex contractu nascitur vel ex delicto,

    Gai. Inst. 3, 88 sq. —With ut:

    ex hoc nascitur ut,

    hence it follows that, Cic. Fin. 3, 19, 63; Sen. Ep. 74, 11.—
    B.
    Esp., of the spiritual renewal of a religious experience, to be regenerated, born again (eccl. Lat.):

    quod natum est ex spiritu, spiritus est,

    Vulg. Johan. 3, 6:

    nasci denuo,

    id. ib. 3, 7:

    natus ex Deo,

    id. 1 Johan. 3, 9, etc.—Hence, P. a.
    A.
    nascens, entis, arising, beginning, nascent, infant, immature:

    ante Periclem et Thucydidem, qui non nascentibus Athenis, sed jam adultis fuerunt, littera nulla est, etc.,

    Cic. Brut. 7, 27:

    eloquentiam pueris induunt adhuc nascentibus,

    Petr. 4:

    (vitulus) vexat nascenti robora cornu,

    Juv. 12, 9.—
    2.
    Subst.: nascentia, ĭum, n., organic bodies, esp. plants, Vitr. 5, 1, 3; 5, 8, 1.—
    B.
    nātus, a, um, P. a., born; hence,
    1.
    Subst.: nātus ( gnātus), i, m., a son; and nāta ( gnāta), ae, f. (dat. and abl. pl. natabus, where ambiguity is to be avoided, Plaut. ap. Prisc. p. 733 P.; Inscr. Orell. 7421; Phocas, p. 1707 P.; v. Neue, Formenl. 1, p. 29), a daughter; in plur.: nati (gnati), children, offspring:

    caritas, quae est inter natos et parentes,

    Cic. Lael. 8, 27:

    bellum prope inter parentes natosque,

    Liv. 1, 23, 1; cf. id. 5, 40, 3:

    cum pecore et gnatis,

    Hor. S. 2, 2, 115:

    et trepidae matres pressere ad pectora natos,

    Verg. A. 7, 518: mihi ausculta, nate, pueros jube cremarier, Enn. [p. 1188] ap. Non. 246, 11 (Trag. v. 329 Vahl.); Hor. S. 1, 3, 43:

    natam conlocare alicui,

    Plaut. Aul. Arg. 1, 15: o gnata, Enn. ap. Cic. Div. 1, 20, 40 (Ann. v. 46 Vahl.):

    si quis gnatam pro mutā devovet agnā,

    Hor. S. 2, 3, 219; cf. id. ib. 2, 3, 199: Hectoris natum de muro jactarier, Enn. ap. Varr. L. L. 10, § 70 Müll. (Trag. v. 130 Vahl.); so, Nerei natae, id. ap. Prisc. p. 733 P. (Trag. v. 135 Vahl.):

    maxima natarum Priami,

    Verg. A. 1, 654; Ov. M. 13, 661.—Esp. in the phrase natus nemo, not a human being, nobody (Plautine for nemo mortalis):

    tamquam si natus nemo in aedibus habitet,

    Plaut. Most. 2, 1, 55 Lorenz ad loc.; id. ib. 2, 2, 20:

    nato nemini,

    id. Cas. 2, 4, 15; id. Ps. 1, 3, 63.—
    2.
    Adj.
    a.
    Natus alicui rei or ad aliquam rem, born, made, destined, designed, intended, produced by nature for any thing.
    (α).
    With dat. (class.):

    me credo huic esse natum rei, ferundis miseriis,

    Ter. Ad. 4, 2, 6:

    non sibi se soli natum meminerit, sed patriae, sed suis,

    Cic. Fin. 2, 14, 45:

    natus huic imperio,

    id. Cael. 24, 59:

    gurges atque helluo natus abdomini suo, non laudi atque gloriae,

    id. Pis. 17, 41:

    Judaei et Syri, nationes natae servituti,

    id. Prov. Cons. 5, 10. —
    (β).
    With ad (class.):

    vir ad omnia summa natus,

    Cic. Brut. 68, 239:

    natus ad haec tempora,

    id. Phil. 12, 4, 9:

    ad dicendum natus aptusque,

    id. de Or. 1, 22, 99:

    ad haudem et ad decus nati, suscepti, instituti sumus,

    id. Fin. 5, 22, 63:

    ad hoc unum natus,

    id. Or. 28, 99:

    ut ad cursum equus, ad arandum bos, ad indagandum canis, sic homo ad intellegendum et agendum natus est,

    id. Fin. 2, 13, 40:

    natus ad sacra Cithaeron,

    Ov. M. 2, 223:

    canor mulcendas natus ad aures,

    id. ib. 5, 561.—
    (γ).
    With inf. ( poet.):

    quid meruere boves, animal... natum tolerare labores,

    Ov. M. 15, 120: sentes tantummodo laedere natae, id. de Nuce, 113.—
    (δ).
    With in and acc. ( poet.):

    nati in usum laetitiae scyphi,

    Hor. C. 1, 27, 1; Ov. M. 14, 99; 15, 117.—
    (ε).
    With propter (rare):

    apros, animal propter convivia natum,

    Juv. 1, 141.—
    b.
    Formed or constituted by nature in any manner:

    alius ager bene natus, alius male,

    Varr. R. R. 1, 6, 1:

    sarmenta male nata,

    Col. 4, 24, 7:

    ita natus locus est,

    Liv. 9, 2:

    inculti versūs et male nati,

    Hor. Ep. 2, 1, 233.—
    (β).
    Pro re natā, or (ante- and post-class.) e re natā, under the present circumstances, according to the state of affairs, as matters are:

    ut in his pro re natā non incommode possint esse,

    Cic. Att. 7, 14, 3:

    Antonii colloquium cum heroibus nostris pro re natā non incommodum,

    id. ib. 14, 6, 1;

    7, 8, 2: e re natā melius fieri haud potuit, quam factum est,

    Ter. Ad. 3, 1, 8; App. M. 4, p. 143, 38.—
    c.
    With a specification of time, so old, of the age of, etc.:

    eques Romanus annos prope XC. natus,

    Cic. Verr. 2, 3, 25, § 62:

    annos natus unum et viginti,

    id. de Or. 3, 20, 74:

    cum annos ad quinquaginta natus esset,

    id. Clu. 40, 110:

    cum quinque et viginti natus annos dominatum occupavisset,

    id. Tusc. 5, 20, 57:

    Cato annos quinque et octoginta natus excessit e vitā,

    id. Brut. 20, 80; in inscr. ANNORVM NATVS, etc., Inscr. Mon. Scip. n. 7;

    Inscr. Marini Atti, p. 564.— Sometimes, in order to specify the age more exactly, major or minor, without or with quam, is added: annos nata est sedecim non major,

    Ter. Eun. 3, 3, 23:

    minor quinque et viginti annis natus,

    Nep. Han. 3, 2:

    minor triginta annis natus,

    Cic. Verr. 2, 2, 49, § 122:

    homo annos natus major quadraginta,

    over forty years old, Cic. Rosc. Am. 14, 49:

    Dionysius major annos sexaginta natus decessit,

    Nep. Reg. 2, 3:

    cum liberis majoribus quam quindecim annos natis,

    Liv. 45, 32, 3:

    minorem quam annos sex, majorem quam annos decem natam, negarunt capi fas esse,

    Gell. 1, 12, 1.—For major, minor, sometimes with plus, minus (ante-class.):

    plus triginta annis natus sim,

    Plaut. Men. 3, 1, 1:

    annos sexaginta natus es aut plus,

    Ter. Heaut. 1, 1, 11; cf.:

    non amplius novem annos natus,

    Nep. Han. 2, 3.— Act. collat. form: nasco, ĕre, to be born, etc.:

    ubi germen nascere coeperit,

    Cato, R. R. 151 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > gnata

  • 17 Hippocoon

    Hippŏcŏon, ontis, m.
    I.
    Of Amyclœ, father of Enœsimus, who took part in the Calydonian hunt, Ov. M. 8, 314 and 363; Hyg. Fab. 173.—
    II.
    A companion of Æneas, an archer, Verg. A. 5, 492; Hyg. Fab. 273.

    Lewis & Short latin dictionary > Hippocoon

  • 18 Imbrasus

    Imbrăsus, i, m., a companion of Æneas, father of Glaucus and Lades, Verg. A. 12, 343.—The latter called Imbrăsĭdes, ae, m., acc. plur. Imbrasidas, Verg. A. 12, 343; cf.:

    Asius Imbrasides,

    id. ib. 10, 123.

    Lewis & Short latin dictionary > Imbrasus

  • 19 Lycos

    Lycus or - os, i, m., = Lukos.
    I.
    Son of Pandion, king of Lycia, Mela, 1, 15, 1.—
    II.
    A Theban, who, when Hercules descended into the Lower World, took possession of the sovereignty in Thebes, Hyg. Fab. 31 and 32. —
    III. IV.
    A companion of Diomedes, Ov. M. 14, 504.—
    V.
    One of the companions of Æneas, Verg. A. 1, 222.—
    VI.
    An historian of Regium, the adoptive father of the tragic writer Lycophron; he wrote a history of Libya and Sicily, Plin. 31, 2, 19, § 27.—
    VII. A.
    In Bithynia, the Rhyndacus, now Kilij Su, Ov. P. 4, 10, 47.—
    B.
    In Great Phrygia, Ov. M. 15, 273.—
    C.
    In Paphlagonia, Verg. G. 4, 367.—
    D.
    In Cilicia, Plin. 5, 27, 22, § 91.—
    E.
    In Ionia, Plin. 5, 29, 31, § 115.—
    F.
    A river flowing into the Euphrates, Plin. 5, 24, 20, § 84.—
    VIII.

    Lewis & Short latin dictionary > Lycos

  • 20 Lycus

    Lycus or - os, i, m., = Lukos.
    I.
    Son of Pandion, king of Lycia, Mela, 1, 15, 1.—
    II.
    A Theban, who, when Hercules descended into the Lower World, took possession of the sovereignty in Thebes, Hyg. Fab. 31 and 32. —
    III. IV.
    A companion of Diomedes, Ov. M. 14, 504.—
    V.
    One of the companions of Æneas, Verg. A. 1, 222.—
    VI.
    An historian of Regium, the adoptive father of the tragic writer Lycophron; he wrote a history of Libya and Sicily, Plin. 31, 2, 19, § 27.—
    VII. A.
    In Bithynia, the Rhyndacus, now Kilij Su, Ov. P. 4, 10, 47.—
    B.
    In Great Phrygia, Ov. M. 15, 273.—
    C.
    In Paphlagonia, Verg. G. 4, 367.—
    D.
    In Cilicia, Plin. 5, 27, 22, § 91.—
    E.
    In Ionia, Plin. 5, 29, 31, § 115.—
    F.
    A river flowing into the Euphrates, Plin. 5, 24, 20, § 84.—
    VIII.

    Lewis & Short latin dictionary > Lycus

См. также в других словарях:

  • ANCHI`SES —    the father of Æneas, whom his son bore out of the flames of Troy on his shoulders to the ships; was buried in Sicily …   The Nuttall Encyclopaedia

  • Rex Nemorensis — The rex Nemorensis , (Latin: the king of Nemi or the king of the grove ) was a sort of sacred king who served as priest of the goddess Diana at Aricia in Italy, by the shores of Lake Nemi. A priest who slew his predecessorSurviving lore… …   Wikipedia

  • Irish Confessors and Martyrs — • The period covered by this article embraces that between the years 1540 and (approximately) 1713 Catholic Encyclopedia. Kevin Knight. 2006. Irish Confessors and Martyrs     Irish Confessors and Martyrs …   Catholic encyclopedia

  • Qianlong Emperor — 乾隆帝 6th Qing Emperor of China …   Wikipedia

  • Ivanhoe (1952 film) — Infobox Film | name = Ivanhoe caption = original film poster director = Richard Thorpe producer = Pandro S. Berman writer = Sir Walter Scott (novel) Æneas MacKenzie Noel Langley Marguerite Roberts |starring =Robert Taylor Elizabeth Taylor Joan… …   Wikipedia

  • Pilgrimages — • Journeys made to some place with the purpose of venerating it, or in order to ask there for supernatural aid, or to discharge some religious obligation. Catholic Encyclopedia. Kevin Knight. 2006. Pilgrimages     Pilgrimages …   Catholic encyclopedia

  • Aeneas McDonnell Dawson —     Æneas McDonnell Dawson     † Catholic Encyclopedia ► Æneas McDonnell Dawson     Author, b. in Scotland, 30 July, 1810; d. in Ottawa, Canada, 29 Dec., 1894. He studied at the seminary of Paris and was ordained priest in 1835. Until 1840 he… …   Catholic encyclopedia

  • Geography and the Church — • Explains the nature of this science and the course of its evolution Catholic Encyclopedia. Kevin Knight. 2006. Geography and the Church     Geography and the Church      …   Catholic encyclopedia

  • List of Hayate the Combat Butler characters — This article lists the characters from the Japanese manga and anime series Hayate the Combat Butler. Contents 1 Ayasaki household 2 Sanzenin household 2.1 M.H.E. (Mikado Hyper Energy) …   Wikipedia

  • Austro-Hungarian Monarchy —     The Austro Hungarian Monarchy     † Catholic Encyclopedia ► The Austro Hungarian Monarchy     By this name is designated the European monarchy whose dominions have for their main life distributing artery the River Danube, in its course from… …   Catholic encyclopedia

  • Germany — • History divided by time periods, beginning with before 1556 Catholic Encyclopedia. Kevin Knight. 2006. Germany     Germany     † …   Catholic encyclopedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»